LDe kleine havenstad Schiedam kende in de zeventiende eeuw een snelgroeiende bevolking. Rond 1622 telde de stad zo’n 6000 inwoners. Ruim een derde van de mannelijke beroepsbevolking was werkzaam in de scheepvaart. Schiedamse zeevarenden werkten in de haringvisserij, koopvaardij of walvisvaart. Ook monsterden zij aan bij marine of de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC).

Schiedam was langere tijd een vissersstad. Vele tonnen vis, voornamelijk haring werden er vanaf de 14e en vooral van de 17e tot ver in de achttiende eeuw in de Noordzee gevangen. Velen inwoners werkten in de toeleveringsbedrijven, zoals touwslagerijen en zeilmakerijen, voor het zakkendragersgilde of in de scheepsbouw. Maar die visvangst liep, o.a. vanwege de Engelse oorlogen die voornamelijk op zee werden uitgevochten, snel achteruit en de vissers gingen eind de zeventiende eeuw, over tot de jeneverindustrie omdat dit (veel) meer geld in het laatje bracht. Aan het einde van de zeventiende eeuw volgt er echter een omslag. Schiedam gaat over van haringvangst op de meer winstgevende productie van moutwijn. Zo begon in de zeventiende eeuw de geschiedenis van het product dat Schiedam over de hele wereld bekend maakte: de jenever. De belangrijke grondstof zoals graan en de voor de mouterijen en distilleerderijen benodigde steenkolen, werden per schip aangevoerd. Het graan uit de landen rondom de Oostzee en de steenkool vooral uit Engeland en dat zorgde voor nóg meer bedrijvigheid in de havens van de stad.  Schiedam bloeide langzamerhand weer op na de slechte tijden van de visvangst. Een periode die toch altijd nog zo’n 350 jaar duurde!